MANUAL THERAPY | ΜΕΤΕΓΧΕΙΡΗΤΙΚΗ ΑΠΟΚΑΤΑΣΤΑΣΗ | ΠΡΟΛΗΨΗ ΠΤΩΣΕΩΝ ΤΡΙΤΗΣ ΗΛΙΚΙΑΣ
ΝΕΥΡΟΛΟΓΙΚΗ ΑΠΟΚΑΤΑΣΤΑΣΗ | ΘΕΡΑΠΕΥΤΙΚΗ ΑΣΚΗΣΗ| MASSAGE THERAPY
ΤΙΜΟΚΑΤΑΛΟΓΟΣ
ΝΕΥΡΟΛΟΓΙΚΗ ΑΠΟΚΑΤΑΣΤΑΣΗ | ΘΕΡΑΠΕΥΤΙΚΗ ΑΣΚΗΣΗ| MASSAGE THERAPY
ΤΙΜΟΚΑΤΑΛΟΓΟΣ
Τι είναι το ''ΟΜΤ'' ( orthopaedic manual therapy)
"Η ορθοπαιδική θεραπεία με χειρισμούς (OMT) είναι ένα ειδικό κομμάτι της φυσικοθεραπείας για την αποκατάσταση των νεύρο-μυϊκών- σκελετικών προβλημάτων, η οποία χρησιμοποιεί πολύ εξειδικευμένες τεχνικές προσέγγισης, που περιλαμβάνουν ''χειρισμούς'' και ''θεραπευτικές ασκήσεις''.
Η ορθοπαιδική θεραπεία με χειρισμούς εμπεριέχει και καθοδηγείται από τις διαθέσιμες επιστημονικές και κλινικές αποδείξεις και το βιο-ψυχοκοινωνικό πλαίσιο του κάθε ασθενή ξεχωριστά. "
Ο ορισμός αυτός ψηφίστηκε στη γενική συνέλευση της IFOMPT (International Federation of Orthopaedic Manipulative Physical Therapists), στο Cape Town τον Μάρτιο του 2004.
Η IFOMPT αποτελεί υποομάδα της WCPT (World Confederation for Physical Therapy), ενεργό μέλος της οποίας είναι και ο ΠΣΦ (Πανελλήνιος Σύλλογος Φυσικοθεραπευτών)
Πρόκειται για τεχνικές κινητοποίησης όλων των αρθρώσεων του σώματος, κάθε μίας ξεχωριστά, οι οποίες μπορεί να δυσλειτουργούν και να επηρεάζουν αρνητικά το νευρο-μυοσκελετικό σύστημα. Η θεραπεία έχει ως στόχο
Άν και η ιστορία των χειρισμών στην σπονδυλική στήλη (ΣΣ), αλλά και στις υπόλοιπες αρθρώσεις, είναι πολύ παλιά ωστόσο για πολλούς αιώνες δεν εξελίχθηκε και παρέμεινε στα χέρια των λαϊκών γιατρών.
Στις αρχές του 20ού αιώνα δημιουργήθηκαν στην Αμερική η οστεοπαθητική σχολή από τον Andrews S (1897) και η σχολή χειροπρακτικής από τον B.J.Palmer (1905). Οι πρώτοι είχαν πλήρη ιατρική εκπαίδευση και λάμβαναν τον τίτλο D.O.= Doctor of Osteopathy και οι δεύτεροι είχαν ιατρική εκπαίδευση δίχως όμως να έχουν δικαίωμα συνταγογράφησης και εκτέλεσης χειρουργείων (δεν διδάσκονταν δηλαδή φαρμακολογία και χειρουργική) και λάμβαναν τον τίτλο D.C.= Doctor of Chiropractic.
Στην Ευρώπη αρχικά οι χειρισμοί στη ΣΣ αντιμετωπίστηκαν αρνητικά και με καχυποψία από την ιατρική κοινότητα. Η ανακάλυψη όμως του μηχανικού ρόλου της κήλης δίσκου στην δημιουργία διαφόρων νευρογενών συνδρόμων έκανε ευρύτερα αποδεκτές τις τεχνικές αυτές, με αποτέλεσμα κάποιοι από αυτούς να εκτελούν χειρισμούς κάτω από αναισθησία.
Ο πρωταγωνιστής των ιατρικών χειρισμών στην Ευρώπη ήταν ο JA.Mennell, οστεοπαθητικός που δίδασκε κύρια σε φυσικοθεραπευτές. Μαθητής του ήταν ο Cyriax, του οποίου το βιβλίο ‘Τextbook of Orthopaedic Μedicine’ (1978) μέχρι και σήμερα θεωρείται κλασικό στην κλινική αξιολόγηση των κινητικών λειτουργιών. Ο Cyriax επινόησε μια σειρά τεχνικών των οποίων η ασφάλεια βασιζόταν στην πολύ καλή αξιολόγηση και στον έλεγχο των παραγόντων που μπορούν να δώσουν το καλύτερο αποτέλεσμα. O Cyriax μαζί με τους Kaltenborn και Maitland θεωρούνται οι 3 πρωτοπόροι στο χώρο του ΜΤ (Manual Therapy).
Το 1974 οι G.Grive, S.Paris, G.Maitland, F.Kaltenborn ιδρύουν την IFOMT (international Federation of Orthopaedic Manipulative Therapists) η οποία πρόσφατα μετονομάζεται σε IFOMPT (international Federation of Orthopaedic Manipulative Physical Therapists) και η οποία από το 1978 και μετά αποτελεί υποομάδα του Παγκόσμιου Οργανισμού Φυσικοθεραπείας (WCPT).
Αξίζει να αναφερθούν και άλλα σημαντικά ονόματα στην ανάπτυξη του ΜΤ όπως ο Paris, Stoddard, Lewit, Rocabardo, Mulligan. Τη δεκαετία του 90 ο Mark Jones με τον κλινικό συλλογισμό και ο David Butler με την κινητοποίηση νευρικού ιστού, διεύρυναν τον τρόπο σκέψης στο Manual Therapy.
Είναι προφανές ότι το Manual Therapy δεν αποτελεί πανάκεια σε οποιοδήποτε μυοσκελετικό πρόβλημα αντιμετωπίζει ο ασθενής. Ο εξειδικευμένος Φυσικοθεραπευτής θα αξιολογήσει προσεκτικά τον ασθενή του και εάν υπάρχει ένδειξη για MT θα εφαρμόσει τις τεχνικές αυτές. Είναι δηλαδή ένα επιπλέον ''όπλο'' στις τεχνικές και στα φυσικά μέσα που ήδη διαθέτει ο φυσικοθεραπευτής.
Η ορθοπαιδική θεραπεία με χειρισμούς εμπεριέχει και καθοδηγείται από τις διαθέσιμες επιστημονικές και κλινικές αποδείξεις και το βιο-ψυχοκοινωνικό πλαίσιο του κάθε ασθενή ξεχωριστά. "
Ο ορισμός αυτός ψηφίστηκε στη γενική συνέλευση της IFOMPT (International Federation of Orthopaedic Manipulative Physical Therapists), στο Cape Town τον Μάρτιο του 2004.
Η IFOMPT αποτελεί υποομάδα της WCPT (World Confederation for Physical Therapy), ενεργό μέλος της οποίας είναι και ο ΠΣΦ (Πανελλήνιος Σύλλογος Φυσικοθεραπευτών)
Πρόκειται για τεχνικές κινητοποίησης όλων των αρθρώσεων του σώματος, κάθε μίας ξεχωριστά, οι οποίες μπορεί να δυσλειτουργούν και να επηρεάζουν αρνητικά το νευρο-μυοσκελετικό σύστημα. Η θεραπεία έχει ως στόχο
- την ανακούφιση από τον πόνο και τον μυϊκό σπασμό μιας περιοχής
- την αποκατάσταση της ελαστικότητας των μαλακών ιστών
- τη φυσιολογική σχέση και κινητικότητα των αρθρώσεων
- τη διόρθωση της μυϊκής αδυναμίας και την στεθεροποίηση των ασταθών κινητικών τμημάτων
- την επαναφορά της λειτουργικής ικανότητας του ασθενή και τέλος
- την πρόληψη των υποτροπών
Άν και η ιστορία των χειρισμών στην σπονδυλική στήλη (ΣΣ), αλλά και στις υπόλοιπες αρθρώσεις, είναι πολύ παλιά ωστόσο για πολλούς αιώνες δεν εξελίχθηκε και παρέμεινε στα χέρια των λαϊκών γιατρών.
Στις αρχές του 20ού αιώνα δημιουργήθηκαν στην Αμερική η οστεοπαθητική σχολή από τον Andrews S (1897) και η σχολή χειροπρακτικής από τον B.J.Palmer (1905). Οι πρώτοι είχαν πλήρη ιατρική εκπαίδευση και λάμβαναν τον τίτλο D.O.= Doctor of Osteopathy και οι δεύτεροι είχαν ιατρική εκπαίδευση δίχως όμως να έχουν δικαίωμα συνταγογράφησης και εκτέλεσης χειρουργείων (δεν διδάσκονταν δηλαδή φαρμακολογία και χειρουργική) και λάμβαναν τον τίτλο D.C.= Doctor of Chiropractic.
Στην Ευρώπη αρχικά οι χειρισμοί στη ΣΣ αντιμετωπίστηκαν αρνητικά και με καχυποψία από την ιατρική κοινότητα. Η ανακάλυψη όμως του μηχανικού ρόλου της κήλης δίσκου στην δημιουργία διαφόρων νευρογενών συνδρόμων έκανε ευρύτερα αποδεκτές τις τεχνικές αυτές, με αποτέλεσμα κάποιοι από αυτούς να εκτελούν χειρισμούς κάτω από αναισθησία.
Ο πρωταγωνιστής των ιατρικών χειρισμών στην Ευρώπη ήταν ο JA.Mennell, οστεοπαθητικός που δίδασκε κύρια σε φυσικοθεραπευτές. Μαθητής του ήταν ο Cyriax, του οποίου το βιβλίο ‘Τextbook of Orthopaedic Μedicine’ (1978) μέχρι και σήμερα θεωρείται κλασικό στην κλινική αξιολόγηση των κινητικών λειτουργιών. Ο Cyriax επινόησε μια σειρά τεχνικών των οποίων η ασφάλεια βασιζόταν στην πολύ καλή αξιολόγηση και στον έλεγχο των παραγόντων που μπορούν να δώσουν το καλύτερο αποτέλεσμα. O Cyriax μαζί με τους Kaltenborn και Maitland θεωρούνται οι 3 πρωτοπόροι στο χώρο του ΜΤ (Manual Therapy).
Το 1974 οι G.Grive, S.Paris, G.Maitland, F.Kaltenborn ιδρύουν την IFOMT (international Federation of Orthopaedic Manipulative Therapists) η οποία πρόσφατα μετονομάζεται σε IFOMPT (international Federation of Orthopaedic Manipulative Physical Therapists) και η οποία από το 1978 και μετά αποτελεί υποομάδα του Παγκόσμιου Οργανισμού Φυσικοθεραπείας (WCPT).
Αξίζει να αναφερθούν και άλλα σημαντικά ονόματα στην ανάπτυξη του ΜΤ όπως ο Paris, Stoddard, Lewit, Rocabardo, Mulligan. Τη δεκαετία του 90 ο Mark Jones με τον κλινικό συλλογισμό και ο David Butler με την κινητοποίηση νευρικού ιστού, διεύρυναν τον τρόπο σκέψης στο Manual Therapy.
Είναι προφανές ότι το Manual Therapy δεν αποτελεί πανάκεια σε οποιοδήποτε μυοσκελετικό πρόβλημα αντιμετωπίζει ο ασθενής. Ο εξειδικευμένος Φυσικοθεραπευτής θα αξιολογήσει προσεκτικά τον ασθενή του και εάν υπάρχει ένδειξη για MT θα εφαρμόσει τις τεχνικές αυτές. Είναι δηλαδή ένα επιπλέον ''όπλο'' στις τεχνικές και στα φυσικά μέσα που ήδη διαθέτει ο φυσικοθεραπευτής.
